Emoties verwerken in een therapeutische aanpak

Geschreven november 2011; laatste bewerking september 2023

Hoe komt het toch dat de ene mens rondloopt met een kort lontje of met sombere gedachtes en een ander glimlachend door een veel zwaarder leven gaat?

Wat is hun geheim?

Nu wil iedereen zich goed voelen, maar waarom lukt dit dan bij velen niet? Dat heeft naar mijn idee allemaal te maken met onze emotionele velden (art. 182) die volgeladen zijn met emoties die bevroren, stroperig of laagtrillend (negatief) zijn. Zij zijn verantwoordelijk voor hoe we ons voelen.

Om te begrijpen hoe onze emoties werken wil ik eerst wat uitleggen over de werking van emoties. Voelen kunnen we onze emoties wel, dat vraagt geen uitleg. Maar wat gebeurt er eigenlijk precies en hoe kun je dit veranderen of beïnvloeden?

We hebben als mens allemaal een onzichtbaar emotioneel veld. Het emotionele veld is gelegen in een astraal veld rondom je lichaam en gescheiden door een soort van membraam (dit is een van je vele auralagen).

De functie van het emotionele veld is om op aarde in een menselijke gedaante gevoelens te hebben en de ervaringen hiervan op te slaan in de Goddelijke laag van je bestaan. Dat emotionele veld is een aparte (intelligente)entiteit, met eigen wetten, een eigen frequentie en een eigen ingang (bij de navel). Je kunt het omdat het astraal van aard is niet vastpakken. De emoties die wij kennen als verdriet, boosheid, eenzaamheid, blijdschap enz. zitten binnen dat veld gevangen als vormeloze gasachtige substanties en gedragen zich als geconcentreerde samengeklonterde deeltjes.

Emoties drijven als wolken stationair in dat emotionele veld rond. Wachtend tot ze actief of bevrijdt worden. Emoties kennen geen datum of tijd. Emoties voeden zich met astrale energie en kunnen daardoor groter en sterker worden. Nadat ze zich volgeladen hebben met energie kunnen ze zich ontladen via het lichaam. Dat begint met een voorval of gedachte, een ergernis of een herinnering aan vroeger.

De emotionele wolk die daarop reageert wordt actief, neemt toe en gaat via het lichaam ontladen. Het kan zo eindigen met een gevecht of een ongecontroleerde huilbui met gierende uithalen wat steeds heftiger wordt. Na het uitrazen is hij/zij uitgeput, moe en verdoofd. Na de ontlading drijven de emotionele wolken als een voorbijgaande onweersbui verder in het emotionele veld. Wachtend! Uitrazen lucht dan wel op voor de persoon in kwestie (als hij/zij geen anderen erbij betrokken heeft). De emotie zelf is niet echt opgelost. Binnen afzienbare tijd gebeurt precies hetzelfde! Weer een aanleiding en weer die emotionele uitbarsting.

Het emotionele veld heeft naast zijn eigen wetten ook een dwingende rangorde. Het laat zich niet regeren door het mentale of fysieke veld. Je kunt dan ook een emotie die daar zit niet wegdenken of redeneren. Bijvoorbeeld je staat te wachten op een perron op je afspraak en de trein waar hij/zij in zou zitten vertrekt weer zonder dat hij/zij is uitgestapt.

Je emotie reageert direct met een teleurgesteld gevoel (of zelfs met een boos gevoel). Met je verstand kun je proberen het gevoelde weg te redeneren met alle denkbare scenario’s zoals hij/zij heeft misschien de trein gemist enz., maar intussen heb je al wel die emotie ervaren. Die was er eerder dan de redenering.

Vaak willen mensen niet zo emotioneel reageren en probeert een flink aantal van hen (onbewust) te voorkomen dat de emoties zich met astrale energie gaan voeden en blokkeren daarmee het gehele emotionele veld. De emoties die in het veld drijven kunnen dan niet groter worden, zich niet aandienen om gevoeld te worden laat staan zich te ontladen. Het nadeel voor deze mensen; ze kunnen door het geblokkeerde veld helemaal niets of bijna niets meer voelen (art. 90). Ze ervaren zichzelf alsof ze geen deel nemen aan hun eigen leven.

Ze worden een soort van toeschouwers van hun leven met weinig gevoel. In de medische wetenschap wordt dit onderdrukken van de levensstroom een depressie genoemd (art. 20) en medicatie volgt vaak.

Om nu verandering aan te brengen in dat emotionele (astrale) veld is er nog wat kennis nodig over die ronddrijvende geconcentreerde samengeklonterde deeltjes die we emoties noemen. Deze deeltjes bestaan uit bolletjesstructuren die ook nog eens makkelijk samenklonteren. De tot bolletjes gevormde structuren kunnen veranderen in golven van diffuus licht!
energie bolvorm

Als bolletje lukt het ze niet om door het membraam van het emotionele veld te komen, het lukt ze wel als golf. Zo kunnen vastgelopen emoties toch ontsnappen aan hun gevangenschap in dat emotionele veld door golven te worden! Ze kunnen eindelijk als golven via het membraam doorstromen naar het veld waar de spirituele extase voelbaar is (dat is een stuk verderop in dezelfde aura).

Ze veranderen echter niet zomaar van bol naar golf. Daar is een soort van botsing voor nodig. En die botsing, die kunnen wij zelf oproepen. Hier leg ik uit hoe dat in de praktijk werkt.

Gevangen emoties hebben niet veel nodig om actief te worden, in onze praktijk brachten we eerst het lichaam diep in ontspanning, dit om te voorkomen dat de emoties onderdrukt bleven door het lichaam of door gedachtes.

Dan brachten we het onderwerp waar de cliënt mee zat naar het (onder)bewustzijn. De emoties konden zich ongehinderd laten voelen. En dat deden ze ook. Kramp, misselijk, verdriet, boosheid, eenzaamheid, het hele scala trok als een dieseltrein in een niet meer onder controle te houden stroom zeer pijnlijk voorbij. Als die emotie op zijn sterkst was (kwestie van timing) lieten we de cliënt plotseling ophouden. Stil worden, slap, geen adem, geen beweging. Op dat moment stopte de emotie in één klap.

De vaste deeltjes (bolvormig) knalden als golven uit elkaar. De cliënt kon zo observeren wat er gebeurde met die heftige emotie. Die was ineens weg, een rust en sereen gevoel maakte plaats. Soms waren ze nog wat moe, maar zeker niet uitgeput of verdoofd, laat staan dat ze dikke ogen hadden van het huilen. De emotie was doorgestroomd naar de 6e auralaag en had geen nadelig effect meer. Een verwerkte emotie noemen we het dan. Let wel deze methode is geen onderdrukking van de emotie, want dat voelt anders.

Dat is nu het geheim van de glimlachende mens en zeker niet van hem (of haar) met het korte lontje. Verwerkte emoties maken een mens mild, met veel compassie, vredig, rustig en voelt zich goed. Er zijn heel veel methodes om tot verwerking van vastzittende emoties te komen, ik zelf ervaar de bovenbeschreven methode als mild en krachtig tegelijk, effectief en blijvend.

LEES OOK: *onverwerkte emoties (art. 9).
* angst als onbewuste emotie (art. 105).
* emoties bij plotselinge gebeurtenissen (art. 17).